ازوفاژیت ناشی از دارو ممکن است زمانی رخ دهد که یک قرص بلعیده شده به طور کامل از مری عبور نکند و در مری حل شود ("ازوفاژیت قرصی"). همچنین، در غیاب گیر کردن قرص نیز ممکن است رخ دهد؛ داروهایی که هنگام حل شدن در بزاق، pH بسیار پایینی دارند می‌توانند باعث بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) حاد شوند و منجر به ازوفاژیت گردند.

بیماری ناشی از قرص

این وضعیت اغلب در محل‌های آناتومیکی تنگی مانند قوس آئورت، برونش اصلی چپ، و مری انتهایی در بیمارانی با بزرگ شدن دهلیز چپ یا در شرایط اختلالات حرکتی یا تنگی مری رخ می‌دهد. بیماران معمولاً با درد قفسه سینه پشت جناغ، سوزش سر دل، ادینوفاژی (odynophagia)، و دیسفاژی (dysphagia) در عرض چند ساعت یا روز پس از مصرف داروی مسبب مراجعه می‌کنند، اگرچه علائم ممکن است تا یک ماه پس از مصرف ظاهر شوند.

عوامل مستعد کننده

ازوفاژیت ناشی از دارو در بیمارانی که قرص‌ها را قبل از خوابیدن مصرف می‌کنند یا آب کافی نمی‌نوشند، یا در بیمارانی که قرص‌های بزرگ مصرف می‌کنند، بیشتر رخ می‌دهد. داروهای رایجی که در این زمینه دخیل هستند عبارتند از: تتراسایکلین، داکسی‌سایکلین، کلیندامایسین، آسپیرین، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، بیسفوسفونات‌ها، کلرید پتاسیم، ترکیبات کینیدین، ترکیبات آهن، امپرونیوم، آلپرنولول، و پیناوریوم.

موضوعات مرتبط

• دیسفاژی ناشی از دارو
• هماتمز ناشی از دارو